Them se kurrë s’do më zënë sytë
Një vjershë me hiret e një peme;
Pemës që thith me gojën e uritur
Gjirin e ëmbël të tokës, gurgullitës.
Pemës që tërë ditën vështron Zotin
E në lutje ngre krahët fletëmbuluar,
Pemës që, për qejf, mban beharit
çerdhe harabelash në flokët hijeshuar.
Pemës me gjoksin shtruar me borë,
Pemës që me shiun qafuar shkon jetën;
Budallenj si puna ime bëjnë vjersha,
Por vetëm Zoti mund ta bëjë pemën.
(Shqipëruar më 3 janar 2021)
Trees
BY JOYCE KILMER, 1914
I think that I shall never see
A poem lovely as a tree.
A tree whose hungry mouth is prest
Against the earth’s sweet flowing breast;
A tree that looks at God all day,
And lifts her leafy arms to pray;
A tree that may in Summer wear
A nest of robins in her hair;
Upon whose bosom snow has lain;
Who intimately lives with rain.
Poems are made by fools like me,
But only God can make a tree.
