Realiteti i mërgimit… na iku jeta vetëm duke u skllavëruar për t’u bërë sa më mirë ekonomikisht, dhe e mira nuk paska të mbaruar. 15 orë punë në ditë, ik nga njeri vend në tjetrin, ç’qe kështu jeta ime! Po ikën bashkë me sllavërimin, pa i shijuar asgjë, madje pa shijuar as fëmijet e mi qe s’i kam pare si u rritën. Dhe kur vajza përkëdhel më shumë macen se mua, une bëhem xheloze dhe ndihem fajtore… mirë jetën time që nuk e shijova dhe s’e di se si më iku, po nuk shijova as rritjen e fëmijëve të mi…
