Sa e vertete, jetojme per te punuar dhe me kap ngasherimi. Sa keq qe ne emigrantet nuk kemi atdhe: te huaj ne vendin ku punojme, te huaj ne vendin qe u rritem. Sa keq me vjen …Boshllekun qe ndjejme s’e mbush asgje, as shtepia, as makinat, dhe as paraja. Qajme se na merr malli per njerezit e familjes qe jane larg, qajme per te dashurit qe kane ikur lart ne qiell e s’ju veme dot nje lule ne shtepine e tyre te re…Ky eshte mergimi: ndjehesh mire nga njera ana dhe nga tjetra ndjehesh bosh, brenda vetes gjithmone me nje ahhhhh….
