Duhet pak ndjeshmëri dhe pak kulturë qytetare për të vlerësuar sa real është shkrimi “Rrënjët dhe Shpirti.”
Edhe këtu në Greqi ka shumë të “lumtur” me shtëpi, punë, makinë e para plot në bankë. Veçse janë njerëz pa njerëz. Nuk shkojnë nëpër vizita familjare, që të mos shpenzojnë për dhurata simbolike, etj.
Janë të lumtur në vetminë e tyre. Dhe nuk duan kurrë të kthehen në Shqipëri. Sepse janë njerëz shpirtzbrazur, dhe pikërisht kjo i bën të derdhin helmin e shpirtit kur dikush thotë që jeta në mërgim ka të këqijat e veta. Nuk mund ta kuptosh menjëherë këtë gjë. Duhet të kalojnë shumë vjet dhe fillon dalëngadalë të ndërgjegjësohesh e ta ndjesh. Dhe Aneta i përket kësaj kategorie. Kategoria tjetër është ajo që përshkruajta më sipër. Është edhe një kategori tjetër që i detyrojnë kushtet familjare të mbeten aty ku janë në mërgim. Është edhe një kategori tjetër që punojnë e jetojnë me sukses në mërgim, por ndërkohë janë tepër të lidhur me miqtë e tyre bashkëatdhetarë aty ku jetojnë e punojnë, ashtu sikurse edhe me Shqipërinë. Mund të ketë edhe kategori të tjera, të cilat i shohim më vonë. Ju e nderuar (kritikuese) cilës bashkësi shqiptarësh i përkisni?!
