E lexova me shume vemendje shkrimin e zonjes. I admiroj pa fund njerezit qe guxojne, luftojne per te qene te lumtur, si ata qe lene vendin e tyre per nje jete me te mire, si ata qe kthehen nga malli dhe per te bere dicka per vendin e tyre. Eshte fat (dhe jo vetem fat) te jesh i/e lumtur ne vend te huaj, eshte Bekim te jesh i/e lumtur ne vendin tend. I uroj zonjes lumturi pa fund kudo qe ta kerkoje.
